Vanaf 15 mei 2024 wordt deze serie geëxposeerd in Cafe: De Engelbewaarder, Kloveniersburgwal 59, 1011JZ Amsterdam.
Zij is daar te zien tot 3 juli 2024.
In de maand mei stond dit artikel in StraatKrant Z van Amsterdam

Smoeshanen en Paradijsvogels

Met vriendelijk weer wandel ik door ‘mijn’ stad. Camera mee.
Af en toe maak ik een praatje met mensen. Soms laten mensen mij zelfs binnen.
Niet alleen door de deur, maar ook in henzelf. Ongefilterd vertellen we elkaar flarden uit ons leven, delen we samen.

Robbie, woont niet ver bij mij vandaan. Met mooi weer zit hij soms buiten op zijn bankje. Plantenbakken om hem heen. Biertje in de hand, blote voeten.
Hij houdt van foto’s maken en sleutelen.

Ron, ook in de buurt (zie artikel Straatkrant). Zijn huis … overal roosjes. Ik heb er vaak stiekem naar binnen staan kijken. Hoe komt iemand tot zo'n inrichting?
Via zijn buurvrouw die ik eerder heb gefotografeerd, komen we in contact. Hij vertelt mij dat zijn vrouw is overleden. Zijn huis, een ode aan haar.
Als we eenmaal samen aan tafel zitten laat hij mij de foto's zien van hun vorige huis. Wat denk je? … Roosjes! In het oude huis deed zijn vrouw
de decoratie. Ik kan je vertellen, hij heeft het geperfectioneerd tot in het oneindige.

Elly leer ik kennen via een vriendin. Ze woont verstopt tussen boeken en verzamelingen van … ja, van wat niet? Bijna geen lucht meer te zien,
maar binnen gehaald in al haar blauw. Ze tekende vroeger strips en illustraties voor boeken en tijdschriften. Ze houdt van lezen.
En die verzamelingen, dat groeit eigenlijk maar door. Als het blauw is, mag het sowieso naar binnen.

We herkenden elkaar. Zij en ik. Je woont ergens en je verzamelt de dingen waar je van houdt om je heen. Ze doen mij dan ook aan mijn vader denken.
Hij had ook een huis vol, boeken, planten, poppen, aardewerk en nog veel meer. De vloer was een lappendeken van aan elkaar genaaide ‘Perzische’ tapijten.
Hij woonde aan de straat, dus in de zomer stond de voordeur vaak open. Met echt mooi weer ging hij voor de deur zitten, drankje erbij, boek op schoot.
Regelmatig maakte hij een praatje met voorbijgangers.

Ik maak dat praatje nu dus ook als, ‘de voorbijganger’. En soms, als ik word aangesproken, ontstaat er een klein contactmoment en heb ik de
onweerstaanbare drang om het met de camera vast te leggen, iedere keer weer. Nog altijd als ik mensen tegenkom waar ik welkom ben,
zoek ik met de camera mijn weg in hun en mijn leven. Het brengt ons voor een moment intens contact midden in een grote stad.
Wekennen elkaar maar kort. Maar toch, deze mensen durven zich te laten zien, luid en duidelijk zeggen ze; ‘Dit ben ik!’

Dit overzicht is een deel van de in totaal 6 series die ik al gemaakt heb.